Sommige nieuwsberichten lees ik vluchtig. Andere zetten nestelen zich in mijn hart en hoofd. Bij dit bericht ging een golf van herkenning door mij heen: in Zeeland was een man van 61 ernstig mishandeld nadat hij een vrouw te hulp schoot die op straat werd lastig gevallen. Ooit kende ik een man, groot en sterk met een enorm rechtvaardigheidsgevoel. Hij aarzelde niet: als een vrouw op straat werd lastiggevallen, stapte hij naar voren. Maakte zich breed, sprak rustig, gemaakt boos en de lastpakken kozen altijd eieren voor hun geld. Mijn moeder maakte zich zorgen. “Oswald niet doen, Oswald pas op, dat kan tegenwoordig niet meer. Op een dag gaat het mis en heeft iemand een mes of erger bij zich,” zei ze. Hij keek haar dan aan, bewust van de risico’s en tegelijkertijd wisten ze beiden diep in hun hart dat zwijgen en wegkijken geen optie was.
Toen ik afgelopen weekend las over de 61 - jarige man die zwaar werd mishandeld omdat hij een vrouw hielp die lastig gevallen werd, dacht ik: ach, dat had mijn vader kunnen zijn. Arme, arme man. Ik wens hem en zijn gezin heel veel sterkte en beterschap.